هذا عزاک یا حسین روحی فداک یا حسین
آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم
کردند رو به خیمه ی سلطان کربلا...
علامه امینی رحمه الله : حضرت آیت الله سید مرتضی نجومی در مورد حالات مرحوم علامه امینی رحمه الله در روز عاشورا می نویسد:در روز عاشورا با پای برهنه به مجالس عزای حسینی در حسینیه های بوشهریهای نجف اشرف می آمد و فرش را به کناری زده و روی زمین می نشست و به مجرد نشستن ،نهیب و گریه اش بلند می شد.
امام خمینی رحمه الله : بعد از ظهر روز عاشورا ی 1342 ه.ق که امام خمینی رحمه الله برای سخنرانی به مدرسه فیضیه تشریف می بردند(به احترام عزای سیدالشهدا علیه السلام)تحت الحنک انداخته بودند (عمامه ایشان باز بود) و قسمت جلوی عمامه شان را گل زده بودند.
مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری رحمه الله: ایشان در روز عاشورا دیگر عاشورایی و بی قرار بود با حالت خاص از خانه با پای برهنه و گل بر سر مالیده بیرون می آمد،اگر کسی روضه می خواند اشک می ریخت و منقلب بود و آرام و قرار نداشت. می رفت کنار حرم حضرت معصومه علیه السلام و دسته های عزاداری می آمدند ،او می نشست و تا آخر شب همان جا کنار حرم به گنبد نگاه میکرد و در حال خود بود و اشک می ریخت.
مرحوم شیخ عباس قمی رحمه الله : صاحب مفاتیح الجنان،روز عاشورا، از آغاز تا پایان تنها ذکر مصیبت می کرد و در مظلومیت سالار شهیدان حسین بن علی علیه السلام سخن می گفت اهل علم و طبقات دیگر در پای منبر ایشان چنان می گریستند که قابل وصف نمی باشد.
مرحوم علامه دربندی: صاحب اسرارالشهاده و از شاگردان شریف العلما شیخ مرتضی انصاری اعلی الله مقامه در اقامه ی عزای سیدالشهدا علیه السلام اهتمام فراوانی داشته و بر آن مواظبت می نمود.در بالای منبر از شدت گریه غش می کرد،روز عاشورا ،خاک بر سر می ریخت و گل به بدن میمالید و با همان شکل و صورت ،بر منبر می رفت و روضه خوانی می کرد.
مرحوم شیخ مرتضی زاهد :حاج آقا جاودان –مد ظله العالی-می فرمودند:مرحوم شیخ مرتضی زاهد رحمه الله که در تمام طول سال،آب آشامیدنی اش فقط آب بسیار خنک و مخلوط با یخ بود و به جز این ،تشنگی و عطش ایشان فرو نمی نشست،دو روز (عاشورا و تاسوعا(از سال به کلی،تشنگی و عطش را فراموش می کرده است.
مرحوم آقای آقاشیخ مرتضی زاهد به خدای متعال عرض کرده بودند که من می خواهم برای مردم نوحه بخوانم. شما شعر نوحه گری را به من بیاموزید. بعد از آن در خواب دیده بودند که برای مردم این شعر را بخوان:
روحی فداک یا حسین
و اشکی محبت آمیز توام با معرفت از مردم می گرفت.
مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی: ایشان هر سال بعد از ظهر عاشورا برای اهل خانه ی خود روضه مقتل را می خواندند و هم خود معظم له و هم دیگران منقلب شده و می گریستند و در پایان روضه خوانی،دعا می فرمودند.
مرحوم حاج سید حسین قمصری: ایشان روز عاشورا زیر آسمان با سر و پای برهنه در حالی که اشک می ریخت ،زیارت عاشورا می خواند سپس داخل اتاق می شد و ظرف آبی مقابل خود می گذاشت و به آن نگاه می کرد و برای تشنگی حضرت سیدالشهدا علیه السلام و اهل بیت و اصحاب آن حضرت می گریست.
